آیا در مورد رهبری خود به خودتان دروغ می گویید؟

همه ما سعی می کنیم به خودمان خوب فکر کنیم، اما دروغ هایی وجود دارد که می توانیم به خودمان بگوییم که به خودمان آسیب می رساند. شاید از آسیب پذیر بودن بترسیم، اما در نهایت خودمان را از حقایقی که نیاز داریم، دور می کنیم و هزینه آن بالا است.

آیا خود را در هیچ یک از این دروغ ها می شناسی؟

اگر چنین است، شاید وقت آن رسیده باشد که با خودتان صحبت کنید:

۱. من در کنترل هستم. کنترل یک توهم است. شما به عنوان یک رهبر باید به خودتان اجازه دهید توهم کنترل را کنار بگذارید و اجازه دهید رهبری شما را هدایت کند. بر چیزهایی که می توانید کنترل کنید تمرکز کنید و بقیه را رها کنید.

۲. من می توانم این کار را به تنهایی انجام دهم. هیچ کس کاری را به تنهایی انجام نمی دهد. مهم نیست چه دستاوردهایی به دست آورده اید، شما این کار را به تنهایی انجام نداده اید. یک تیم عالی، یک گروه فوق العاده از افراد بااستعداد لازم است تا تاثیرگذار باشند. از خودتان بپرسید چه کسی به موفقیت شما کمک کرده است.

۳. من وقت ندارم. زمان برای همه ارزشمند است، و شاید به خصوص برای رهبران، اما همیشه در روز برای چیزی که مهم است وقت وجود دارد. به خودتان بگویید که نمی توانید اولویتی را به خاطر زمان ملاقات کنید، فقط بهانه می آورید.

۴. اگر آن را نادیده بگیرم، از بین می رود. غم انگیز اما واقعی است: گاهی همه ما به خاطر این دروغ قدیمی سقوط می کنیم. اغلب اوقات آنچه نادیده می گیریم بزرگ تر می شود و حتی سخت تر می شود. هر اتفاقی می افتد، با آن کنار بیایید. نمی توانید چیزی را که از رویارویی با آن امتناع می کنید، تغییر دهید.

۵. من همیشه بهترین را می شناسم. حقیقت این است که حقیقت رهبری در مورد فراگیری و یادگیری است، نه در مورد درست بودن. همه رهبران نمی دانند چه چیزی بهتر است یا تمام پاسخ ها را دارند، و بهترین تمرکز را بر ادامه یادگیری و رشد دارند. اگر فکر می کنید می دانید، به اطراف نگاه کنید تا ببینید کجا می توانید سوالات بیشتری بپرسید.

۶. من شنونده خوبی هستم. تفاوت زیادی بین گوش دادن واقعی و انتظار صبورانه برای نوبت صحبت کردن وجود دارد. یکی از صادقانه ترین شکل های احترام، گوش دادن به حرف های دیگران است. برای رهبران، هنر مکالمه در گوش دادن نهفته است.

۷. نفس من در مسیر قرار نمی گیرد. هیچ چیز سریع تر از نفس رهبری را از بین نمی برد. دفعه بعد که احساس کردید از کنترل خارج می شوید که ممکن است هر از گاهی برای هر یک از ما اتفاق بیفتد، به یاد داشته باشید که اشراف به برتری نسبت به دیگران نیست، بلکه به رشد فراتر از فردی که زمانی بودید، منجر می شود.

۸. هر کسی این کار را انجام می دهد. این وظیفه یک رهبر است که تفاوت بین حق و باطل را بداند. فرقی نمی کند که دیگران چه می گویند یا چه می کنند. شما هرگز نمی توانید با انجام کار نادرست درست باشید و هرگز نمی توانید با انجام کار درست اشتباه کنید.

۹. مردم نیازی به تحسین ندارند. ما ممکن است دوست داشته باشیم فکر کنیم که مردم مستقل از اعمال ما عمل می کنند. اما وقتی مردم شناخت کافی ندارند، وقتی احساس می کنند کسی اهمیت نمی دهد، بخش بزرگی از انگیزه شان از بین می رود. آنچه شما تحسین می کنید افزایش می یابد؛ آنچه شما نادیده می گیرید نامرئی و بی اثر می شود.

۱۰. احساسات ضعف است. برخی از رهبران می خواهند خود را فراتر از احساسات نگه دارند تا قوی به نظر برسند. اما به اشتراک گذاشتن ضعف، آسیب پذیر کردن خودتان است و آسیب پذیر کردن خود، نشان دادن قدرت شماست. بهترین رهبران قلب ها را لمس می کنند و این حقیقت همیشه جواب می دهد.

۱۱. گاهی اوقات برای پیشرفت باید گوشه و کنارها را کوتاه کنید. تنها راه رهبری، داشتن صداقت و استانداردهای بالا است. همیشه بهترین قدم خود را رو به جلو بگذارید. زندگی کوتاه تر از آن است که آن را با زندگی زیر استانداردهای خود هدر دهید.

۱۲. بهره هوشی برای دوست شدن اینجا نیست. مکتب قدیمی رهبری به شما خواهد گفت که رهبران نمی توانند دوست باشند زیرا ممکن است منجر به طرفداری شود. اما مانند دوستی، رهبری واقعی شامل از خود گذشتگی و نگرانی برای رفاه دیگران، عمل کردن به نفع آن ها به جای منافع شخصی است.

همیشه دروغ هایی وجود خواهند داشت که به خودمان می گوییم، اما خودآگاهی مستلزم آن است که ما به فراتر از آن ها نگاه کنیم تا حقیقت را در مورد خود و اطرافیانمان کشف کنیم.

صداقت هیچ هزینه ای ندارد و دروغ گفتن می تواند به قیمت از دست دادن همه چیز تمام شود. وقتی حقیقت را می گویید، بخشی از گذشته تان می شود. وقتی دروغ می گویید، بخشی از آینده تان می شود.

از درون رهبری کنید: دروغ ها اغلب راه حل های موقتی برای مشکل دائمی هستند. به دروغ هایی که می گویید گوش دهید و یاد بگیرید که چگونه حقیقت را به خودتان بگویید.